Kid_A je napisao:
prilicno su glupe kod petrovica sve one stvari koje je naveo utopija. srpski postmodernisiti jos uvijek guraju ono sto je mozda moglo biti zanimljivo u periodu 75 - 85. gravity's rainbow se vec uci na fakultetima. tasic, a ne petrovic, to je to, pogotovo oprostajni dar.
Utopija je naveo da kod Petrovica previse preovladava forma i da mu je to gotovo jedini smisao pisanja. Ja sam njemu, a evo i tebi, rekao da je forma kod Petrovica najmanje vazna. Nemoj na njegova djela gledati kao klasican manirista pa ces vidjeti da sam u pravu.
Goran Petrovic, konkretno u "Opsadi crkve Sv. Spasa", zida apofaticku crkvu u istoriji srpskog naroda. Njegova prica, smjestena u tri vremena, koja, opet, su uoblicena u svakom od andjeoskih redova (ne bez razloga) daje sliku jednog naroda, njegove istorije, ali i opste umjetnosti covjeka.
Spoznaja Boga koja polazi, prije svega, od Bozje neizrecivosti, prostori epifanije i teofanije, ali i prostori srece, arhetipovi apsoluta oliceni u plastu od hiljadu pera (slicno je i u Ekoovom "Imenu ruze", gdje zamisljena Aristotelova "Poetika II" predstavlja arhetip apsolutnog znanja), uloga Svetog Save u izgradnji duhovnog naciona... i jos mnogo toga - sve je to zatvoreno kod Petrovica u prelijepu pricu. Po meni - nejljepsu pricu ikada ispisanu na srpskom jeziku.
Mada bih se usudio reci - u najljepsu pjesmu ispjevanu na srpskom jeziku.
Prijavite se
Registruj se
FAQ
Pretraga
