|
Na bugarskim kasama oteto sto miliona maraka
Pohlepni i gramzivi tajkun Dragan Praštalo, vlasnik firme “Mikroelektronika”, uvaženi je i visoki funkcioner Saveza nezavisnih socijaldemokrata, koji svoju poziciju u toj stranci dodatno učrvšćuje izgonom devet porodica boraca i poginulih boraca iz njihovih stanova, koje im je Republika Srpska dodijelila u Banjaluci (naselje Starčevica).
Praštalo je mutlimilioner, a do novca je došao, jer su mu vlasti RS omogućile monopol tokom fiskalizacije, koja je sprovedena u Republici Srpskoj. Fiskalizacija nije dala nikakve ekonomske efekte; dapače, ali su zato Praštalo i gang koji stoji iza njega uspjeli da iz privrede izvuku cca 168 miliona KM, od čega je njihov profit ravno sto miliona. I to samo na prodaji fiskalnih kasa; uz to, desetine miliona slivaju im se svake godine, jer imaju monopol na servisiranje i rezervne dijelove.
Vrijeme je pokazalo da fiskalizacija nije donijela nikakav ekonomski efekat, još manje je bila bitka protiv sive ekonomije. Bila je to najobičnija pljačka, a kada Režim ode sa vlasti za vjerovati je da će se institucije usuditi da istraže ovaj kriminalni poduhvat, koji se, slobodno može nazvati otimačinom decenije.
prevara
Iza cijele prevare stoji Milorad Dodik, koji je fiskalizaciju htio „odraditi“ još u vrijeme prvog premijerskog mandata (1998.-2001.), ali je tada spriječen zbog snažnog negodovanja javnosti i opzicije.
Projekat je obnovio sedam godina kasnije, a da bi prevaru izveo u nju je, kao i obično, uključio brojne institucije RS: Narodnu skupštinu RS, Vladu RS i Poresku upravu, koji su svojim djelovanjem omogućili realizaciju ovog ogromnog kriminalnog nedjela.
Jednostavnije rečeno, usvajanjem i sprovođenjem zakona o fiskalizaciji, navedene entitetske institucije su omogućili grupici odabranih članova SNSD-a da ostvare ekstraprofit od sto miliona maraka (tokom 2009. godine), plus zaradu dodatnih desetina miliona u narednim godinama.
„plemeniti cilj“
Kao što to u RS obično biva, gang je kriminalnom planu pripisao najplemenitiji cilj, koji glasi „uvođenje prometa roba i usluga u striktno registrovane kanale, čime se smanjuje siva ekonomija, odnosno utaja PDV-a“, što je potpuna laž i obmana.
Za pojašnjenje ove besprizorne kriminalne ujdurme važno je znati da je fiskalizacija u suštini obuhvat prometa instaliranjem fiskalne kase na svako prodajno mjesto koje prodaje usluge i robu. Prema procjeni Predraga Gluhakovića, tadašnjeg ministra trgovine, koji je bio duboko involviran u prevaru, u Republici Srpskoj je oko 70. 000 pravnih lica koja podliježu fiskalizaciji, s tim da mnogi od njih imaju više prodajnih mjesta. Svi oni su bili dužni kupiti i više kasa, štampača i GPRS uređaja, i to sve kod ovlaštenog proizvođača. A to je banjalučka „Mikroelektronika“, čiji je vlasnik Dragan Praštalo.
Kasa u „Mikroelektronici“ koštala je između 800 i 2000 maraka. Mikroelektronika je kase nabavljala iz Bugarske, a upućeni kažu da su prosječne cijene u svijetu okvirno troduplo jeftinije nego u RS.
Čak ni u toj firmi nisu krili da su odlično zaradili, premda su zaradu, što je logično, znatno potcjenili. Ali podaci su neumoljivi i kažu da je „Mikroelektronika“, koja, zbog kriminalnih vladinih odluka, ima monopol i kontroliše najmanje 85 posto tržišta, ostvarila profit od preko sto miliona maraka samo na kasama. Potvrđuje to prosta matematička računica koja kaže da je za potpunu fiskalizaciju bilo potrebno najmanje 140 hiljada kasa. Ako uzmemo da je prosječna cijena kase 1200 maraka, dolazimo do cifre od 168 miliona, koja je uzeta iz privrede. Kase je „Mikroelektronika“ Bugarima platila najviše šezdesetak miliona maraka, tako da je ostvariti profit od preko sto miliona. Sigurno je da sav ovaj novac nije ostati u džepovima Dragana Praštala, vlasnika ove firme i visokog funkcionera SNSD-a, već je lavovski dio završio na računima njegovih partijskih i mafijaških šefova.
monopol
Suština prevare je u tome što je „Mikroelektronici“ bio omogućen monopol na tržištu, tako da je cijenu kasa mogla formirati po sopstvenom nahođenju, jer su bez konkurencije, o čemu svjedoče i sljedeći podaci. Zakon u RS donesen je u julu 2007.godine. Pravilnik o tehničkim i funkcionalnim karakteristikama fiskalne kase, bez kojeg je nemoguće pripremiti softver i hardver i prateće uređaje, objavljen je 13. februara. 2008.god, a prema tvrdnjama izvora u Poreskoj upravi, znatno ranije nezakonito je dostavljen „Mikroelektronici“, tako da su oni odmah po objavljivanju mogli brzo reagovati. Upravo ta činjenica omogućila im je da jedini prije isteka krajnjeg roka za fiskalizaciju 15. novembra 2008., dobiju licencu ovlaštenog proizvođača, tako da su svi oni koji su po sili zakona morali da kupe kase, bili upućeni isključivo na ovu firmu. Budući da je „Mikroelektronika“ imala više ovlaštenih distributera stvorio se privid da više firmi prodaje fiskalne kase, što je laž. Uzburkane duhove u partiji zbog protežiranja „Mikroelektronike“, Dodik je primirio dajući drugim stranačkim funkcionerima mogućnost da njihove firme distribuišu kase, kao što je slučaj sa firmom „Galeb“ iz Istočnog Sarajeva, te nizom drugih, koje su sve odreda bile pod kontrolom SNSD-a.
desetine miliona od servisiranja kasa
Pomenutih sto miliona nije jedina pljačka, već je odabranim omogućena dodatna višegodišnja milionska zarada. Troškovi servisiranja svake kase u prosjeku iznose 20 KM mjesečno, što je zagarantovan mjesečni prihod za „Mikroelektroniku“ i njene distributere, koji su po pravilu i serviseri, od dodatnih 2,8 miliona mjesečno, odnosno 33 miliona godišnje. Servis se plaća mjesečno, bez obzira da li je kasa ispravna ili ne. Uz to treba dodati rezervne dijelove za kase, koje opet ekskluzivno ima „Mikroelektronika“, pa je priča o pljački vijeka kompletirana.
Najtragičnije u svemu je što se pokazalo da se uvođenjem fiskalnih kasa u budžet nisu slila nikakva nova sredstva, kao što se tvrdi, niti je došlo do nove preraspodjele PDV, što je navodno bio cilj. Suština je da se fiskalizacijom ne može utvrditi kolika je stvarna krajnja potrošnja u RS, jer fiskalnim računom se ne konstatuje kome je prodato, već pošto je prodato, a da bi se znalo je li u pitanju krajnja potrošnja mora se znati da li je kupac PDV obveznik ili nije.
Uz to, uvođenju fiskalnih kasa cilj je kontrola PDV, što nije u nadležnosti Poreske uprave RS, već Uprave za indirektno oporezivanje BiH.
Nakon fiskalizacije hiljade malih firmi je zatvoreno, a desetine hiljkada radnika ostalo je bez posla.
Jasno je da cijeli ovaj proces donio samo štetu i nikakvu korist, a da je vlast u njega ušla isključivo zbog ekstraprofita nekolicine odabranih. (o svemu ovome pisao sam još prije gotovo pet godina)
Jedan od njih je i Praštalo, koji je bio nosilac posla, ali malo mu je što je oteo fiskalizacijom; marta ove godine krenuo je u novu otimačinu - od boraca i porodica poginulih boraca.
Praštalo je 18.03.2013. godine, kao direktor preduzeća “Mikroelektronika” A.D., podnio tužbu Osnovnom sudu u Banjaluci u kojoj traži da 9 stanara, boraca Vojske Republike Srpske i porodica poginulih boraca, napusti svoje stanove koje su stekli na legalan i zakonit način i izađu na ulicu - u roku od 30 dana.
“Obavezuju se tuženi da svaki pojedinačno stanove oslobodi od lica i stvari, vrate u posjed i mirno raspolaganje tužitelju u roku od 30 dana od dana donošenja presude pod prijetnjom izvršenja. Obavezuju se tuženi da tužitelju solidarno nadoknade troškove parničnog postupka sa kamatom od dana presuđenja pa do isplate, sve u roku od 30 dana od dana donošenja presude pod priojetnjom izvršenja”, zahtijeva u tužbi Dragan Praštalo, tajkun i visoki funkcioner SNSD-a.
Interesantno je da on traži da mu se vrati zgrada na koju “Mikroelektronika” uopšte nije uknjižena, ajoš je interesantnije da u toj zgradi ima ukupno deset stanova-deseti pripada Milanu Mazalici, ocu narodnog poslanika Srđana Mazalice.
Praštalo jedino nije tužio Mazalicu
Najinteresantnije je da Praštalo nije tužio samo jednog stanara - Milana Mazalicu, iako je on u posjed stana došao kao i ostalih devet radnika “Mikroelektronike”. Samo ta činjenica govori o kako bijednom i užasavajućem aktu se radi i koliko je Praštalo ubijeđen da može činiti šta hoće. Samo zato što je član SNSD-a i Dodikov tajkun, preko kojeg je u private džepove otišlo 100 miliona maraka otetih fiskalizacijom.
Još je interesantnije da ni Milan Mazalica, a ni njegov sin Srđan Mazalica nisu nikada pokušali da preko organa SNSD-a ili, pak, u Narodnoj skupštini RS zaustave ovu sramnu, kriminalnu i neljudsku otimačinu iza koje stoji njihov stranački kolega Dragan Praštalo. (nastaviće se)
|
Prijavite se
Registruj se
FAQ
Pretraga
