banjalukaforum.com

Ovo je Sunce.
Unatrag 10.000 godina
istorija je prebogata rezbarijama i zapisima koje odražavaju ljudsko obožavanje i poštovanje prema ovom nebeskom telu.
I lako je razumeti zašto je to tako
jer je Sunce svakoga jutra vraćalo čoveku vidljivost, toplotu i sigurnost
spasavajući ga od hladnoće, tmine, i predatorima ispunjene noći.
Sve stare kulture su znale da bez sunca usevi ne rastu,
da život na planeti ne može da opstane.
Sve to čini Sunce najobožavanijim objektom ljudske stvarnosti svih vremena.
Isto tako, te stare kulture su znale i za zvezde.
Praćenje zvezda omogućilo im je da prepoznaju i očekuju događaje
koji se ponavljaju u dugim vremenskim periodima, kao što je pun mesec i njegovo pomračenje.
I onda su katalogizirali te nebeske grupacije u ono sto mi danas znamo kao sazvežđa.
Ovo je znak zodijaka, jedan od najstarijih konceptualnih prikaza u ljudskoj istoriji.
On odražava figurativnu putanju Sunca koje prolazi kroz 12 velikih sazvežđa tokom jedne godine.
Takođe odražava i 12 meseci u jednoj godini, 4 godišnja doba, sunčeve prekretnice i ravnodnevnice.
Izraz "zodijak" je povezan sa činjenicom da su sazvežđa antropmorfizirane
ili personifikovane životinjskim oblicima.
Drugim rečima, rane civilizacije nisu samo posmatrale Sunce i zvezde,
već su ih personifikovali u složene mitove koji su uključivali njihova kretanja i međusobne odnose.
Sunce je, sa svojim karakteristikama održavaoca i spasioca života,
personifikovano predstavom nevidljivog stvaraoca ili Boga.
Božije Sunce. Svetlost sveta. Spasioc ljudske vrste.
Slično tome, 12 sazvežđa su predstavljala mesta putovanja za Božije Sunce.
i označena su imenima,
obično imenima prirodnih pojava karakterističnih za određeni period u godini.
Na primer, Vodolija - vodonoša koji donosi proletne kiše.
Ovo je Horus.
On je egipatski Bog Sunce, iz perioda oko 3000. god. p.n.e.
On je u stvari Sunce antropomorfizovano kroz seriju alegoričkih mitova koji govore o sunčevom kretanju na nebu.
Zahvaljujući drevnim egipatskim hijeroglifama danas znamo mnogo o ovom solarnom mesiji.
Na primer, Horus - što znači Sunce ili svetlost - je imao neprijatelja koji se zvao Set.
Set je bio personifikacija tame ili noći.
Metaforički, Horus bi svakoga jutra dobijao bitku protiv Seta
dok bi uveče Set pobeđivao Horusa i slao ga u podzemni svet.
Važno je razumeti da mrak protiv svetlosti, ili dobro protiv zla,
predstavlja jedno od najzastupljenijih mitoloških dualiteta,
prisutnih i danas na raznim nivoa.
Uopšteno govoreći, priča o Horusu je sledeća:
Horus je rođen 25. decembra, od device Isis, Marije.
Njegovo rođenje je označeno pojavom zvezde na istoku
koju su pratila tri kralja u nameri da se poklone i darivaju novorođenog spasioca.
Sa 12 godina je već važio za mladog učitelja.
Sa 30 ga je krstio izvesni Anap i tako je započeo svoju službu.
Putovao je sa 12 učenika ,
čineći čuda kao što su lečenje bolesnih i hodanje po vodi.
Bio je poznat po mnogim opisnim imenima kao što su "Istina", "Svetlost"
"Božiji sin", "Dobri pastir", "Jagnje božije" i mnogim drugim.
Pošto ga izdaje Tifon, Horus biva razapet, zatim sahranjen i potom posle tri dana vaskrsava.
Sva ova Horusova obeležja, bila ona originalna ili ne, čini se da ispunjavaju mnoštvo drugih svetskih kultura
jer je slična mitološka struktura nađena u mnnogim bogovima širom sveta.
Atis iz Frigije, rođen 25. decembra od device Nane.
Razapet, položen u grob i posle tri dana vaskrsao.
Indijski Krišna, rođen od device Devaki pod zvezdom na istoku koja je označila njegov dolazak.
Činio je čuda sa svojim učenicima i posle smrti je vaskrsao.
Grčki Dionis, rođen 25. decembra od majke device.
Bio je putujući učitelj koji je činio čuda kao što je pretvaranje vode u vino.
Zvali su ga "Kralj svih kraljeva", "Božiji jedini sin", "Alfa i omega" itd.
I on je vaskrsao posle smrti.
Mitra iz Persije, rođen 25. decembra od majke device.
Imao je 12 učenika i činio je čuda.
Nakon smrti je sahranjen da bi potom za tri dana vaskrsao.
I njemu su se obraćali kao "Istini", "Svetlosti" itd.
Zanimljivo je i to da je sveti dan obožavanja Mitre bila nedelja.
Suština je da su postojali bezbrojni spasioci širom sveta i u različitim vremenskim periodima
kojima odgovaraju ovi uopšteni opisi.
Ostaje pitanje - zašto baš ta obeležja?
Zašto rođenje od majke device na 25. decembar?
Zasto trodnevna smrt i onda neizbežno vaskrsnuće?
Zašto 12 učenika ili sledbenika?
Da bismo saznali odgovore, hajde da se setimo opisa skorašnjeg solarnog mesije.
Isus Hrist je rođen od device Marije 25. decembra u Vitlejemu.
Njegovo rođenje je najavila zvezda na istoku
koju su pratila tri kralja i tako došla da se poklone novom spasiocu.
Sa 12 godina je postao mladi učitelj, a sa 30 ga je krstio Jovan Krstitelj
i tako je počelo njegovo bogosluženje.
Isus je imao 12 učenika koji su putovali sa njim, činio je čuda kao sto su lečenje bolesnih,
hodanje po vodi, podizanje iz mrtvih.
Bio je poznat i kao "Kralj nad kraljevima", "Sin božiji",
"Svetlost sveta", "Alfa i omega", "Jagnje božije" itd.
Pošto ga je izdao Juda, njegov učenik i prodao za 30 srebrnjaka,
Hrist biva razapet, položen u grob a zatim posle tri dana vaskrsava
i uzdiže se na nebo.
Prvo i prvo, momenat rođenja je u potpunosti astrološki.
Zvezda na istoku je Sirijus, najsvetlija zvezda na noćnom nebu,
koja se 24. decembra poravnava sa tri najsjajnije zvezde Orijonovog pojasa.
Te tri sjajne zvezde u Orijonovom pojasu se zovu danas kao što su se zvala i u drevna vremena -
Tri kralja.
A Tri kralja, zajedno sa najsjajnijim Sirijusom
pokazuju ka mestu sunčeva izlaska na dan 25. decembra.
Zato tri kralja prate zvezdu na istoku -
da pronađu sunčev izlazak, rađanje Sunca.
Devica Marija predstavlja sazvežđe Virgo, poznatu i kao Devica Virgo.
Virgo na latinskom znači devica.
Drevni znak za Virgo je izmenjeno slovo M.
To je razlog što Marija zajedno sa ostalim devicama majkama, kao što je Adonisova majka Mira
ili Budina majka Maja, počinje slovom M.
O Virgu se govorilo i kao o Kući hleba
a Virgo se inače opisuje kao devica koja drži snop pšenice.
Ta Kuća hleba i njen simbol pšenice predstavljaju u stvari Avgust i Septembar, vreme žetve.
U prilog ovomu, Vitlejem bukvalno prevedeno znači "kuća od hleba".
Tako da se Vitlejem u stvari odnosi na sazvežđe Virgo
što je mesto na nebu, a ne na zemlji.
Postoji još jedan zanimljiv fenomen koji se dešava oko 25. decembra, zimske prekretnice.
Dani postaju sve kraći i hladniji. počevši sa letnjom prekretnicom, pa sve do zimske prekretnice
A gledajući iz perspektive severne hemisfere
čini se da se Sunce u tom periodu kreće ka jugu i postaje sve manje i slabije
Skraćenje dana i umiranje useva sa približavanjem zimske prekretnice
je simbolizovalo proces smrti za drevne narode.
To je bila sunčeva smrt.
I sve do 22. decembra je ta propast Sunca bila potpuno uočljiva
jer je ono, kretajući se dotad 6 meseci neprekidno ka jugu,
doseglo tada svoju najnižu tačku na nebu.
A tada dolazi do interesantne pojave:
Sunce, barem primetno, prestaje da se kreće južno, sledeća tri dana.
I tokom ta tri dana pauze, Sunce se nastanjuje u području
Južnog Krsta, ili sazvežđa Kruks,
Da bi se posle tog vremena, na 25. decembar, pomerilo za jedan stepen, ovaj put ka severu
najavljujući duže dane, toplotu i proleće.
I zato je rečeno:
Sin (Sunce) koji je umro na krstu, je bio mrtav tri dana da bi potom vaskrsao i rodio se ponovo.
Zato Isus sa bezbrojnim ostalim sinovima Sunca
deli taj koncept raspeća, trodnevne smrti i vaskrsnuća.
To je u stvari sunčev prelazni period pre nego što promeni svoj pravac
nazad ka severnoj hemisferi, donoseći proleće, a tim i spasenje.
Međutim, oživljavanje Sunca se nije slavilo sve do proletne ravnodnevnice
ili - Uskrsa.
Ovo zbog toga sto Sunce i zvanično na proletnu ravdodnevnicu nadjačava zlu tamu
jer dani od toga dana počinju duže da traju od noći
i počinje da se pojavljuje okrepljujuća atmosfera proleća .
Verovatno najuočljivija od svih astroloških simbolika u vezi Isusa
je ona koja se tiče 12 sledbenika.
Oni jednostavno predstavljaju 12 sazvežđa zodijaka
sa kojima Isus, obzirom da je Sunce, putuje.
U stvari, broja 12 u Bibliji ima na pretek.
Ovaj spis ima više veze sa astrologijom nego bilo čim drugim.
Da se vratimo na znak zodijaka, taj figurativni životni ciklus Sunca.
Ono nije samo umetnička ekspresija, ili alatka za praćenje sunčevih kretanja,
ono je takođe i paganski duhovni simbol
koji u skraćenom obliku izgleda ovako.
To nije simbol Hrišćanstva.
To je paganska adaptacija znaka zodijaka.
I zato je Isus u ranijoj kultnoj umetnosti uvek predstavljan sa krstom iza glave.
Jer Isus je Sunce.
Sunce božije,
svetlost sveta,
uzdignuti spasioc
koji će doći ponovo
kao što dolazi svakog jutra
sa slavom Gospodnjom,
što brani protiv poslova noći,
rađajući se ponovo svakoga jutra
i dolazeći kroz oblake,
gore na nebesima, sa svojom krunom od trnja,
odnosno sunčevih zraka.
Od svih astroloških i astronomskih metafora u Bibliji
jedna od najvažnijih je ona koja govori o dobima.
Posvuda u Svetom pismu se može naći nebrojeno mnogo delova teksta koji se odnose na doba.
Da bi razumeli o čemu se radi, treba prvo da budemo upoznati sa fenomenom
koje je poznat pod imenom precesija ravnodnevnica.
Stari Egipćani su, kao i mnoge kulture davno pre njih,
uvideli da bi otprilike svakih 2150 godina, u jutro proletne ravnodnevnice,
sunce izlazilo pod drugačijim znakom zodijaka.
Ovo se dešava zbog ugaonog podrhtavanja Zemlje koji postoji pri normalnoj rotaciji Zemlje oko svoje ose.
Pojava se zove precesija, ili unazadno pomeranje, jer se sazvežđa kreću unazad
za razliku od normalnog godišnjeg ciklusa.
Vreme koje je potrebno da precesija prođe kroz svih 12 znakova je u grubo 25.765 godina.
Ovo se zove velika godina
i drevna društva su bila itekako svesna te činjenice.
Te periode od 2150 godina su zvali dobima.
Između 4300. i 2150. godine p.n.e. bilo je Doba Taurusa - Bika.
Između 2150. godine p.n.e i 1. godine n.e. bilo je Doba Ariesa - Jarca.
Od 1. do 2150. godine traje Doba Riba, doba u kojem smo mi danas.
Oko 2150. godine ući ćemo u novo doba, Doba Vodolije.
Uopšteno govoreći, Biblija govori o simboličkom kretanju kroz tri doba
i najavljuje ulazak u četvrto.
U Starom zavetu kada Mojsije siđe sa brda Sinaj noseći Deset zapovesti,
on je tako ljut kada vidi da njegov narod obožava zlatnog tele
da razbija kamene table sa zapovestima i govori svom narodu da se poubija međusobno
kako bi se očistili.
Najveći broj biblijskih skolastika pripisuje ovaj bes
činjenici da su Izrailjci obožavali lažnog idola, ili nešto tome slično.
U stvari, to zlatno tele je Taurus, Bik
a Mojsije predstavlja novo doba - Doba Jarca.
Upravo zato Jevreji i dan danas duvaju u rog od jarca.
Mojsije predstavlja novo Doba Jarca, a kada novo doba počne svi mora da satru ono staro.
I ostala božanstva označavaju taj prelaz između doba.
Mitra, na primer, prehrišćanski bog, koji u sličnoj simbolici ubija bika.
Isus je simbolička figura koja uvodi u doba koje sledi posle Doba Jarca - Doba Ribe ili dve ribe.
Novi zavet je prebogat ribljom simbolikom.
Isus je nahranio 5000 ljudi hlebom i dvoma ribama.
Kada je započeo svoje bogosluženje, hodajući po Galileji
sprijateljio se sa dva ribara koji ga počeše pratiti.
Verovatno smo svi videli simbol ribe za Isusa ili Hrišćanstvo.
Malo ljudi zna šta taj simbol u stvari znači.
To je paganski astrološki simbol za Kraljevstvo Sunca tokom Doba Riba.
Isto tako, Isusovo pretpostavljeno rođenje je u suštini početak novog doba.
U Jevanđelju po Luki, glava 22 stih 10, kada ga učenici pitaju gde će sledeća pasha da bude posle njegova odlaska
Isus odgovara: "Eto kad uđete u grad srešće vas čovek koji nosi vodu u krčagu, idite za njim u kuću u koju on uđe."
Ovaj zapis kudikamo najbolje otkriva astrološku prirodu Svetog pisma.
Čovek koji nosi vodu u krčagu je Vodolija, ili Vodonoša,
koji Se uvek prikazuje kao čovek koji lije vodi iz krčaga.
On predstavlja doba koje dolazi posle Riba.
I kada Sunce (Božiji sin) napusti Doba Riba (Isus)
preći će u kuću Vodolije
jer Vodolija dolazi iza Riba u unazadnom pomeranju ravnodnevnica.
Sve što Isus u stvari govori je da će posle Doba Riba doći Doba Vodolije.
Svi smo čuli za smak sveta.
Ukoliko stavimo na stranu karikaturističku predstavu istog iz Otkrovenja,
glavni izvor ove ideje dolazi iz Jevanđelja po Mateju glava 28 stih 20, gde Isus kaže:
"...i evo ja sam s vama u sve dane do svršetka veka (engl. sveta)."
Međutim, reč "vek" ("svet") je jedna od mnoštva pogrešno prevedenih reči u Bibliji.
Originalna reč je "eon" što znači doba.
"I evo ja sam s vama u sve dane do svršteka doba."
Što i jeste istina, jer se Isusova solarna personifikacija Riba završava sa ulaskom Sunca u Doba Vodolije.
Čitav koncept smaka sveta
je pogrešno protumačena astrološka alegorija.
Recimo to stotinama miliona ljudi u Americi i širom planete
koji veruju da dolazi smak sveta.
Još nešto, uloga Isusa, literarnog i astrološkog hibrida,
je najeksplicitniji plagijat egipatskog Boga Sunca Horusa.
Na primer, na zidovima Luksorskog hrama u Egiptu postoje urezane glife stare 3500 godine.
koje prikazuju blagovesti, bezgrešno začeće,
rođenje i poklonjenje Horusu.
Slike počinju javljanjem devici Isis da će začeti Horusa,
nastavljaju se Neitom, Svetim Duhom, koji oplođuje devicu
i konačno devičinim porođajem, i poklonjenjem.
Isto kao i priča o Isusovom bezgrešnom začeću.
U stvari, literarne sličnosti između egipatske religije
i Hrišćanstva su neverovatne.
A plagijatorstvo se i nastavlja.
Priča o Noji i Nojevoj barci je uzeta direktno iz narodnih tradicija.
Koncept velikog potopa je rasprostranjen u čitavom drevnom svetu
sa više od 200 zabeleženih slučajeva u raznim epohama.
Međutim, pretraživanje predhrišćanskih izvora može da stane na
epu o Gilgamešu, napisanog oko 2600. god. p.n.e.
Ova priča govori o velikom potopu kojeg je naredio bog,
o barci sa spašenim životinjama na njoj,
čak i o golubici koja se vraća sa dobrim vestim.
Sve je to samo deo zajedničkog sa biblijskom pričom, uz mnoge ostale sličnosti.
A tu je i plagijarizovana priča o Mojsiju.
Priča kaže da je Mojsije po rođenju stavljen u tršćanu korpu i pušten niz vodu
da bi izbegao čedoumorstvo.
Spasila ga je faraonova ćerka, koja ga je odgojila kao princa.
Ova priča o bebi i korpi je ukradena iz mita o Sargonu od Akadije,
koji datira otprilike iz 2250. god. p.n.e.
Sargon je, po rođenju, stavljen u tršćanu korpu kako bi izbegao čedoumorstvo
i pušten niz vodu.
Spasila ga je i odgojila Aki, plemićka babica.
Nadalje, Mojsije je poznat kao davalac zapovesti, onaj koji je doneo Deset zapovesti.
Međutim, ideja o bogu koji na nekom brdu daje svoje zapovesti proroku, takođe je veoma stara.
Mojsije je samo jedan od takvih proroka u dugoj liniji sličnih u mitološkoj istoriji.
U Indiji to je bio Manu.
Na Kritu, Minos je bio taj koji se popeo na brdo Dikta gde mu je Zevs predao svete zakone.
U Egiptu je to bio Mises.
On je done kamene ploče sa uklesanim božiijim zakonima.
A što se tiče Deset zapovesti,
one su uzete iz Stiha 125 Egipatske knjige mrtvih.
Ono što je u Knjizi mrtvih bilo "Nisam ukrao", postalo je "Ne kradi".
"Nisam ubio" postalo je "Ne ubij".
"Nisam govorio laži" postalo je "Ne svedoči lažno na bližnjega svojega" itd.
U stvari, egipatska religija je verovatno glavni temelj
Judeo-Hrišćanske vere.
Krštenje, zagrobni zivot, Božiji sud, majka devica, vaskrsnuće, raspeće,
zavetni kovčeg, obrezivanje, spasioci, sveti sabor, veliki potop, Uskrs, Božić, Pasha
i mnogi, mnogi drugi... Svi su obeležja egipatskih ideja,
davno pre Hrišćanstva i Judeizma.
Sveti mučenik Justin, jedan od prvih hrišćanskih istoričara i branioca vere, je pisao:
"Kada kažemo da je Isus Hrist, naš učitelj donešen na svet bez seksualnog čina,
da je razapet i da je umro, a zatim da se digao iz mrtvih i uzdigao na nebo,
mi ne iznosimo ništa što se razlikuje od onog u šta vi verujete da je istina za sinove (boga) Jupitera."
U jednom drugom spisu, mučenik Justin je rekao ovo:
"Rođen je od majke device, prihvatite ovo da je zajedničko sa onim što vi verujete za (boga) Perseja."
Očigledno je da su Justin i drugi rani hrišćani znali koliko je Hrišćanstvo slično paganskim religijama.
Ipak, Justin je imao rešenje.
Što se njega tiče, to je đavolje delo,
đavo je imao toliko smotrenosti da je došao pre Hrista a onda stvorio njegove sličnosti svuda u paganskom svetu.
Fundamentalno Hrišćanstvo. Fascinanto!
Ti ljudi stvarno veruju da je svet star 12.000 godina.
Majke mi!
Pitao sam jednog od tih tipova.
Fosili dinosaurusa?!
A on kaže: "Fosili dinosaurusa? Njih je postavio Bog radi iskušenja naše vere."
Čini mi se da je Bog postavio tebe da iskušava moju veru, gari.
Biblija nije ništa drugo do astroteološki literarni hibrid
kao i gotovo svi religijski mitovi pre nje.
U stvari, aspekt prenošenja svojstava određenih ličnosti nekim drugim ličnostima
mogu se naći i unutar same Biblije.
U Starom zavetu postoji priča o Josifu.
Josif je Isusov prototip.
Josif je rođen čudesnim rođenjem, Isus je rođen čudesnim rođenjem.
Josif je imao 12 braće, Isus je imao 12 učenika.
Josif je prodat za 20 srebrnjaka, Isus je prodat za 30 srebrnjaka.
Brat Juda je odgovoran za Josifovu izdaju, učenik Juda je odgovoran za Isusovu izdaju.
Josif je počeo bogosluženje sa 30, Isus je počeo bogosluženje sa 30.
Poklapanja se nastavljaju u beskraj.
Nadalje, da li postoji i jedan nebiblijski istorijski dokaz o čoveku
koji je živeo pod imenom Isus, od majke Marije,
koji je putovao sa svojih 12 sledbenika, lečivši bolesne, i slično?
Postoji veoma mnogo istoričara koji su živeli u ili oko mediteranskih zemalja toga doba,
bilo kao Isusovi savremenici ili nedugo posle njega.
Koliko tih istoričara dokumentuje takvu osobu?
Niti jedan.
Međutim, to ne znači da branioci istorijskog Isusa tvrde suprotno.
Obično se navode 4 istoričara kojim se dokazuje postojanje Isusovo.
Plinije Mlađi, Suetonije i Tacije su prva tri.
Njihove zabeleške o ovome se sastoje od najviše nekoliko rečenica
a govore samo o Hristusu ili Hristu
što u stvari nije bilo ime već titula i značila je "miropomazani".
Četvrti izvor se Josif, a taj izvor je stotinama godina stara dokazana krivotvorina.
Na žalost, još uvek se uzima kao istina.
Neko ko je dizao iz mrtvih i sam se uzdigao na nebo na očigled svih,
i koji je činio tolika čuda, bi, pomislili biste, trebalo da ostane zabeležen u istoriji.
To se nije desilo, jer kada izvažete sve dokaze
velika je verovatnoća da osoba kao što je Isus nikada nije ni postojala.
"Hrišćanska religija je parodija na obožavanje Sunca,
u kojoj su umesto Sunca postavili čoveka po imenu Hrist,
obožavajući ga na isti način kao što su nekada obožavali Sunce."
Ne želimo da budemo svirepi, ali želimo da budemo činjenično tačni.
Ne želimo nikoga da povredimo ali želimo da budemo akademski ispravni
u onome što razumemo i znamo da je istina.
Hrišćanstvo jednostavno nije utemeljeno na istini.
Nalazimo da Hrišćanstvo u stvari nije ništa više nego rimljanska priča
politički motivisana.
U stvarnosti Isus je bio solarno božanstvo gnostičke hrišćanske sekte.
I kao i ostali paganski bogovi bio je mitska figura.
Političke strukture su bile te koje su htele da historiziranjem Isusa
ostvare društvenu kontrolu.
325. godine rimski car Konstantin je sazvao Prvi vaseljenski sabor u Nikeji.
Upravo na tom skupu su ustanovljene, politički motivisane, hrišćanske doktrine.
I tako je počela duga istorija hrišćanskih krvoprolića i duhovne prevare.
U sledećih 1600 godina Vatikan je zadržao svoj politički stisak oko evropskog vrata
donoseći tako radosna vremena kao što je Mračno doba
zajedno sa prosvetljujućim događajima kao što su Krstaški ratovi i Inkvizicija.
Hrišćanstvo je, zajedno sa svim ostalim teističkim sistemima verovanja, prevara ovog doba.
Ono služi da odvoji vrste od prirodnog sveta, kao i jedne od drugih.
Ono podupire slepo potčinjavanje vlasti.
Ono umanjuje ljudsku odgovornost pod izgovorom da "Bog" upravlja svime,
tako opravdavajući užasne zločine počinjene u ime božanskog dela.
I ono najvažnije, daje moć onima koji znaju istinu
a, koristeći mit, manipuliše i kontroliše čitavim društvom.
Religiozni mit je najmoćniji izum ikad smišljen
i služi kao psihološko tle na kojem mogu da bujaju svi ostali mitovi.
Mit je ideja u koju se široko veruje iako je sama po sebi lažna.
U jednom dubljem kontekstu, u religioznom smislu, mit služi kao priča koja usmerava i mobilizuje ljude.
Pažnja nije usmerena na odnos priče prema stvarnosti, već na njenoj funkciji.
Priča ne može da funkcioniše, ukoliko neka zajednica ili narod u nju ne veruje.
Kada neki ljudi sa dovoljno lošeg ukusa javno počnu da ispituju istinitost svete priče, debata o tome će izostati.
Čuvari vere ne ulaze u debatu sa takvima.
Oni ih ili ignorišu ili ih prozivaju bogohulnicima.

Ovo je upotrebljeno u Zeitgeistu.
Pola navedenih stvari nisu tacne, pocevsi od Horusa pa dalje.
Mada poenta price jeste da se ta ideja boga stalno provlaci kroz ljudsku istoriju i da ipak postoji nesto zajednicko svim tim bozanstvima.
Zato ja i ne vjerujem u boga, jer se jednostavno taj koncept prevazisao kroz istoriju.

tekst je vezan za taj film, ali sam izbacila taj dio, nije bitan za konkretnu temu. imas neki drugi tekst o Horusu, da uporedimo?

Ovo je upotrebljeno u Zeitgeistu.
Pola navedenih stvari nisu tacne, pocevsi od Horusa pa dalje.
Mada poenta price jeste da se ta ideja boga stalno provlaci kroz ljudsku istoriju i da ipak postoji nesto zajednicko svim tim bozanstvima.
Zato ja i ne vjerujem u boga, jer se jednostavno taj koncept prevazisao kroz istoriju.

jer kao sto znamo mnoge stvari i misterije iz proslosti kao gradnja piramida, stounhendza, uskrsnjih figura itd

a koji je to koncept koji je aktuelan i u kojem čovjek i život ima smisao? de nas prosvjetli mislioče ničega.

ok, slazem se, ali nesto drugo bih zeljela da raspravimo na ovoj temi - ponavljanje iste stvari kroz mitove raznih naroda, samo sa razlicitim imenima i nekim detaljima. sta to znaci?
1. to nisu istorijski dogadjaji
2. odrazavaju promjene u kolektivnom nesvjesnom ljudi

3. nesto drugo???

interesantno je kako ljudi sve znaju o nečemu o čemu pojma nemaju i što nikad nisu izučavali.

interesantno je kako ljudi sve znaju o nečemu o čemu pojma nemaju i što nikad nisu izučavali.

Da. Ovo bi se moglo objasniti na vise nacina. 1. Da su drevne civilizacije bile povezane pa da su se mitovi prenosili cijelim svijetom, znaci negdje je nastao mit pa se onda prenosio, otud slicnosti
2. Da je postojalo neko cudo kao bozanstvo koje je djelovalo ali su ga razlicite civilizacije opisale na razlicit nacin ali slicno
To cudo mogu biti svemirci koji su putovali po svijetu predstavljajuci se kao bogovi, ili ljudi iz buducnosti, ili bozanstva.
3. nesto drugo???

Bog opisan kao svjetlost je Bog sunca iz paganskih religija, a Luconosa nosi svjetlost. po Bibliji i Isus donosi svjetlost. Isus ima toliko slicnosti sa Horusom i drugim paganskim Bogovima. Horus postaje kralj Egipta, kojeg kasnije nastavljaju faraoni 'Sinovi Sunca', 'Bozji Sinovi'
-Horus je rodjen nakon zimske kratkodnevnice 25.12. u pecini. ( Isus takodjer)
-njegovo rodjenje je bilo najavljeno sjajem zvezde na istoku, i tri mudra coveka (maga) su bili prisutni da mu donesu poklone ( kod Isusa zvjezda repatica i 3 kralja)
-Horus je bio je popularan pod imenom 'Iusa ', ili 'vjecno-postajuci sin', od 'Ptaha', sto znaci 'Otac'. Zato su ga zvali 'sveto dijete'.
-postovaoci njegovog kulta su Horusa nazivali : 'Put, Istina i Zivot', 'Mesija', 'Sin Covjeka', ' Jagnje Bogova', 'Dobri Pastir', ' Ziva Rijec', 'Rijec Istine,' itd( sve ovo su rekli i za Isusa).
-Horus je Bog materijaliziran u covjeku (Isus takodjer),
-dao je besjedu na Gori, i njegovi sledbenici su zapisivali 'Reci Iuse', i ( i Isus je drzao besjedu na gori)
-dozivjeo je transfiguraciju u Bozanski oblik na vrhu planine (smatrali ga Bogom)
-Horus i Bog otac su jedno ( kao Isus i Jahve)
- Horus je sin, i sveti duh napravljen od Boga oca (Isus takodjer),
- on je svjetlo svijeta, put istine, (Isus takodjer),
-Horus je u 12-toj godini, iznenadio svestenike ucenim izlaganjem u hramu (Isus je u 12-toj godini iznenadio fariseje ucenim izlaganjem u sinagogi).
-ne zna se sta je bilo sa Horusom tokom 18 godina, vec se odjednom pojavljuje kao 30-ogodisnjak, kada biva krsten (prociscen) u rijeci Eridanus, ili Egipatski 'Iarutana', danas poznatoj kao Jordan, od strane 'Anupa krstitelja'. Anup je nedugo posle toga ubijen od strane zlog vlastelina, tako sto mu je odsjecena glava. (ne zna se ni sta je bilo sa Isusom tokom 18 godina, i on se odjednom pojavljuje kao 30-ogodisnjak koji biva krsten u rijeci Jordanu, od strane Ivana Krstitelja, kome je car Irod nedugo nakon toga odsekao glavu)
-imao je dvanaest ucenika Har-Khutti , dvojica od kojih su bili njegovi 'svedoci', po imenu Anup i Aan.( Isus je imao 12 apostola, a Ivan i Petar su bili njegovi svjedoci).

-Horus je u toku svog zivota izvodio razna cuda, istjerivao je demone iz ljudi, hodao je po vodi, i digao je coveka po imenu El-Azarus iz mrtvih. Kada izgovoris ovo ime, zvuci kao Lazar.( Isus je takodjer cinio cuda)
-Horusa identificiraju sa krizom (Isusa takodjer)
- Horus donosi mac (Isus takodjer donosi mac, a ne mir)
-Horus je rekao da je 'dosao da ispuni zakon' .( Isus je dosao da ispuni zakon- stari zavjet iz Zaharijovog prorocanstva iz SZ)
- Horus je bio razapet izmedju dva lopova, i umro je. Bio je polozen u grobnicu, ali je nakon tri dana ustao iz mrtvih.
-nakon sto Horus umre (odnosno, svaki Sin Sunca) uspinje se na Nebo i postaje Oziris, kralj nebeskog svijeta( Isus je takodjer nakon smrti otidao u Nebo Ocu, odn. vratio se svom oblicju).
Marduk je predstavljen svemogucim stvaraocem svijeta, koji spasava i bogove i ljude od propasti, kojom prijeti cudovišna boginja Tiamant ( u Ivanovom Evandjelju Isus je svemoguc, utjelovljenje stvaraoca svijeta Oca Boga u tijelu covjeka, koji spasava covjecanstvo od moralne tame i istocnog grijeha.)
- u epu Enuma elish imamo 11 cudovista koje je irodila Tiamant, na cijem celu stoji kingu, pa zajedno daju broj 12 ( ta cudovista na nebu su predstavljena sazvjezdjima zodijaka gdje Bog Marduk, olicavajuci Boga Sunca svake godine prolazi kroz svakog od tih cudovista, i savladjuje ih i oni tada postaju njegovi sljedbenici ( uz Isusa imamo 12 apostola, koje on 'duhovno preobrazava'- zar onda ne bi moglo biti da su apostoli sazvjezdja, a Isus predstavlja Boga Sunca, s obzirom da je broj 12 jos u drevnom Babilonu postao simbol razdiobe suncanog hoda u toku jedne godine.
Marduk slavio i kao Bog-patnik koji umire i nakon izvjesnog vremena Marduk uskrsava iz mrtvih i odlazi na nebo ( Isus takodjer) Znaci, iza Isusovog kulta krije se prastari kult mladog proljetnog sunca (uskrsavajuceg), koje pobjedjuje zimu koja je manifestacija sila suprotnih zivotu. Osim toga, da li je u pitanju slucajnost da se prilikom Isusove smrti, pomracuje upravo Sunce, kao simbol muskosti i svetog kralja? Nije li on zapravo dijete sunca, kojeg boginja radja na zimski solsticij, a koje sve vise jaca dok potpuno ne pobjedi zimu? U dokumentarcu o Isusu, vidi se crkva na mjestu gdje je navodno Isus zivio, i na podu nartan simbol Boga sunca.

- za vrijeme njegove smrti dolazi do pomracenja Sunca , Sunce umire ( za vrijeme Isusa, nevrijeme i tama, pomracenje sunca kada Isus umire)

-Boga zatocuju u donji svijet, odn. tijelo stavljaju u grob pred kojim bdije straza ( tako je i Isusovo tijelo stavljeno u grob i bila je straza)
-uz Mardukovo unakazeno tijelo stoji njegova majka i nekoliko boginja (kao sto i uz Isusovo tijelo bdije Djevica Marija i druge Isusove sljedbenice)
-s bogom Mardukom u grob je stavljen jedan zlocinac ( uz Isusa na krizu su razapeta 2 zlocinca,....ako se podsjetimo predanja prema kojoj se jedan razbojnik pokajao, onda i uz Krista ostaje samo jedan zlocinac)

Zatim, mada je Marduk bio nacionalni Bog Babilonije, te glavni Bog u akadsko-babilonskom epu o postanku Enuma elish, on je bio samo jedan od mnostva sumerskih 'Bogova' . Na kraju je Mardukova religija presla u monoteizam, tako sto se jedna grupa odvojila, i vjerovala da je on jedini Bog. Isto tako je i Jahve bio jedan od mnostva ugaritskih kanaanskih bozanstava, dok ga svecenici nisu uzdigli, prvo za glavnog, a onda i jedinog Boga.

LEGENDE I ISUS

Prema povjesničarki Acharyji, Isus Krist nije povijesna osoba već zbir legendi, heroja, bogova i polubogova. U povijesti je puno mitova koji donose istu priču kao i Novi Zavjet, samo s različitim imenima i narodnostima likova. Legenda o Isusu gotovo je jednaka priči o Krišni koja potiče iz otprilike 1400. godine prije Krista. Isto se može reći i za mit o Horusu koji je gotovo identičan priči o Isusu.Priča o Isusu sastoji se od elemenata iz mitova o drugim božanstvima iz širokog zemljopisnog područja, kao što su mnogi spasitelji svijeta i Božji sinovi, od kojih je većina starija od kršćanskog mita, i od kojih je većina raspeta ili pogubljena.

Evo par od bar trideset koje Acharyja navodi: Adad u Asiriji,
Adonis, Apolon i Heraklo (»Herkul«) i Zeus u Grčkoj,Alkidej u Tebi, Atis u Frigiji, Baal u Feniciji, Bali u Afganistanu, Beddru u Japanu, Buddha u Indiji, Krit u Kaldeji, Hesus kod Druida,
Horus, Oziris i Serapis, čiji je dugokosi i bradati izgled preuzet za lik Krista, itd.

BUDA I ISUS

Iako većina ljudi Budu smatra osobom koja je živjela oko 500 godina pr. Kr., za njegov lik može se također pokazati da se radi o kompilaciji bogoosoba, legendi i priča o različitim svetim ljudima. Prema Achiryji, Budi i Kristu zajedničko sljedeće: Budu je rodila djevica Maja koju su smatrali »Kraljicom neba«; bio je kraljevskog podrijetla; izvodio je čudesa, liječio bolesne, nahranio 500 ljudi iz »male košare s kolačima« i hodao po vodi; ukinuo je idolopoklonstvo, bio »sijač Riječi« i propovijedao o »uspostavi kraljevstva pravde«;poučavao je čistoću, umjerenost, toleranciju, suosjećanje, ljubav i jednakost svih ljudi; doživio je preobraženje na gori; bio je razapet da bi iskupio grijehe, patio je tri dana u paklu i nakon toga uskrsnuo; uzdigao se u Nirvanu odnosno »nebesa«; Budu su smatrali »Božjim pastirom«, »tesarom«, »beskonačnim i neuništivim«;Zvali su ga »Spasitelj svijeta« i »Svjetlo svijeta«.

EGIPATSKI HORUS KAO ISUS

Legende o Horusu stare su tisućama godina, a s Isusom mu je zajedničko sljedeće; Horusa je rodila djevica Izida-Meri 25. prosinca u špilji/jaslicama, rođenje je najavila zvijezda na Istoku, a prisustvovala su mu trojica mudraca; kao dijete je bio učitelj u hramu, a kršten je u dobi od trideset godina; Horusa je krstio »Anup Krstitelj«, koji kasnije postaje »Ivan Krstitelj«; imao je dvanaest učenika; izvodio je čuda i jednog čovjeka po imenu El-Azar uskrisio je iz mrtvih; hodao je po vodi; preobražen je na gori; bio je razapet, pokopan u grobnici i nakon toga je uskrsnuo; i on je bio »Put, istina, svjetlo, Mesija, pomazanik, sin Božji, sin čovjekov, dobri pastir, Božji jaganjac, Riječ« i tako dalje; bio je »ribar« i povezivali su ga sa jaganjcem, lavom i ribom (»Ichthys«); Horusov osobni pridjevak bio je »Iusa«, »vječni sin« »Ptaha«, »Oca«; Horusa su zvali »KRST« odnosno »Pomazanik« davno prije kršćana.

MITRA, PERZIJSKI BOG SUNCA

Kršćanska hijerarhija gotovo je identična mitrijskoj verziji koju je zamijenila. Praktički svi elementi katoličkih rituala, od mitre do hostije, od svete vode i oltara do doksologije, izravno su preuzeti od ranijih poganskih religija misterija. Priča o Mitri pojavila se najmanje šesto godina prije kršćanskog mita. Mitra i Krist dijele sljedeće: Mitru je 25. prosinca rodila djevica;
poznavali su ga kao velikog putujućeg učitelja i majstora; imao je dvanaest pratioca odnosno učenika; izvodio je čuda; bio je pokopan u grobnici; nakon tri dana je uskrsnuo; njegovo uskrsnuće slavilo se svake godine; zvali su ga »Dobri pastir«; smatrali su ga »putem, istinom i svjetlom, iskupiteljem, spasiteljem, Mesijom«;
identificirali su ga i kao lava i kao jaganjca; njegov sveti dan bio je nedjelja, »dan Gospodnji «; Mitrin glavni blagdan slavi se na dan kada je uskrsnuo, što je kasnije postao Uskrs; njegova religija imala je euharistiju odnosno »Gospodnju večeru«.

KRIŠNA U INDIJI I ISUS

Krišna i Isus dijele više od sto sličnosti, a čak preko tristo ako se uračunaju različita nekanonska evanđelja. Osim sličnosti imena, Krišnu je rodila djevica Devaki (»Božanstvena«); njegov otac bio je tesar; njegovom rođenju prisustvovali su anđeli, mudraci i pastiri te je bio darivan zlatom, tamjanom i mirhom; progonio ga je tiranin koji je naredio pokolj tisuća novorođene djece; bio je kraljevskog podrijetla; kršten je na rijeci Gangi; radio je čuda; uskrsavao je mrtve i iscjeljivao gubavce, gluhe i slijepe; poučavajući ljude o milosrđu i ljubavi koristio je parabole; »živio je siromašno i volio siromašne«; doživio je preobraženje pred svojim učenicima; prema nekim legendama, umro je na drvetu odnosno bio razapet između dvojice lopova; ustao je iz mrtvih i uzašao na nebo; naziva ga se »pastirskim bogom« i »bogom svih bogova«; smatrali su ga »Iskupiteljem, prvorođencem, nositeljem grijeha, osloboditeljem i univerzalnom riječi«; bio je druga osoba u Trojstvu i proglasio se »uskrsnućem« i »putem do Oca«; smatrali su ga »početkom, sredinom i krajem« (»Alfa i Omega«), kao i da je sveznajuć, sveprisutan i svemoćan; njegovi učenici dodijelili su mu naslov »Jezeus«, što znači »čisti duh«;Krišna se trebao vratiti i boriti sa »Princem zla« koji će opustošiti zemlju.

Ime »Krist« potječe od hindske riječi »Kris« (kao u Krišna), koja označava Sunce. Nadalje, budući da su Horusa zvali »Iusa/Iao/Iesu« »KRST«, a Krišnu »Jezeus« stoljećima prije nego što je sličnim imenom nazvan bilo koji židovski lik, možemo sa sigurnošću pretpostaviti da je Isus Krist tek ponavljanje, između ostalih, Horusa i Krišne, kaže Acharyja.


EGIPATSKI ZAPISI

U pripovijesti o »Lazaru«, mumiji koju je Isus uskrisio iz mrtvih, kršćanski prepisivači nisu bitno promijenili ime – »El-Azar« je bilo ime egipatskog mrtvaca kojeg je Horus podigao iz mrtvih 1000 godina prije židovske verzije. Ta priča je alegorija za Sunce koje se vraća iz mrtvila. Horusov glavni neprijatelj – izvorno Horusovo drugo lice ili »mračni« aspekt – bio je Set odnosno »Sata«, od čega potječe »Sotona«. Horus se borio sa Setom na isti način kao što se Isus bori sa Sotonom, četrdeset dana u divljini. Taj mit predstavlja trijumf svjetla nad tamom, odnosno povratak Sunca kako bi prekinulo teror noći. I doista, to što kršćani vjerske dužnosti obavljaju nedjeljom (nedjelja na eng. = Sun-day – dan Sunca; op. prev.) možda odaje pravo podrijetlo njihova boga i bogočovjeka. Drevnim narodima Sunce je bilo tako važno da su napisali »Sunčevu knjigu« odnosno »Helio Bibliju«, odakle je nastao izraz »Holy Bible«.

Ni postojanje 12 patrijarha i 12 učenika ne bi bila slučajnost, jer postoji dvanaest astroloških znakova i mjeseci. Poput Herkulovih 12 zadaća i 12 Horusovih »pomagača«, Isusovih 12 učenika simbol su za znakove Zodijaka i ne predstavljaju stvarne osobe koje su sudjelovale u drami smještenoj oko tridesete godine kršćanske ere.



SUNCE –PRIKRIVENO BOŽANSTVO

Prema Acharyji, razlog sličnosti svih ovih priča, s bogoljudima koji uskrsavaju nakon raspeća, koji čine čuda i imaju dvanaest učenika, je taj što su sve te priče utemeljene na kretanju Sunca nebom. Sunce i dvanaest zodijačkih znakova vidljivi su širom Planeta. Isus Krist i svi drugi bili su personifikacije Sunca, a evanđeoska priča je reciklaža mitološke formule povezane s kretanjem Sunca po nebesima.

Mnogi svjetski razapeti bogoljudi imali su svoj tradicionalni rođendan 25. prosinca. To je zato što su stari narodi prepoznali da se Sunce svake godine spušta sve do 21. ili 22. prosinca, zimskog solsticija, kada se na tri dana prestaje gibati prema jugu te se zatim ponovno počinje kretati prema sjeveru. Tijekom tog razdoblja, proglasili su drevni narodi, »Božje sunce« na tri dana »umire« a (zatim) biva »ponovno rođeno« 25. prosinca. Ljudi iz davnina prilično su dobro shvatili da bi bili u velikoj nevolji da se Sunce ne zaustavi i ne počne kretati u suprotnom smjeru. Stoga su brojne različite kulture rođendan »sunca Božjeg« slavile 25. prosinca.


Na nekim područjima kalendar je izvorno počinjao u konstelaciji Djevice i stoga je Sunce »rodila Djevica«. Sunce je »Svjetlost svijeta«, »dolazi s oblacima i gledat će ga svako oko«. Izlazi ujutro kao »Spasitelj čovječanstva«, ima koronu, »krunu od trnja«, odnosno aureolu, »hoda po vodi«.»Pratitelji«, »pomagači« odnosno »učenici« Sunca su dvanaest mjeseci i dvanaest znakova Zodijaka ili konstelacija kroz koje Sunce mora proći. Sunce je u dvanaest, u podne, u kući ili hramu »Najvišem«; stoga »on« počinje »posao svojeg Oca« u »dobi« od dvanaest godina. Sunce u svaki znak Zodijaka ulazi pod kutom od trideset stupnjeva; stoga »Sunce Božje« počinje svoju službu u »dobi« od trideset godina. Sunce je obješeno na križu odnosno »razapeto«, što predstavlja njegov prolazak kroz ekvinocije, pri čemu je proljetni ekvinocij Uskrs.

Drevni ljudi nisu bili praznovjerna gomila koja je doista vjerovala da su njihova božanstva stvarne osobe. No, bilo je korisno drevne narode prikazati kao neprosvijećenu rulju koja je trebala »svjetlo Isusa.« No, ti narodi nisu u svojim moralnim načelima i duhovnim praksama bili manje napredni, a i dobro su znali da su njihovi bogovi astronomske i atmosferske prirode.


Stoga, prema mnogim znanstvenicima, niti Isus nije bio povijesni „učitelj“ koji je hodao zemljom prije 2000 godina, već mit sastavljen od drugih mitova i polubogova. A svi su personifikacije sveprisutnog mita o Bogu-Suncu.

Što možda za religiju zvuči heretički, ali u biti je još i pravednije – jer Sunce je izvor života na Zemlji. Zašto ga ne bismo slavili kao takvog? Što, uostalom, možda i radimo, a da niti ne znamo.

ili jednostavno pokusaj da se objasni svijet i duhovni razvoj - a on je isti svuda kao i ljudi..

Da, to je vise psiholoski odgovor. Kao sto rece Elvis, Sunce zauzima kljucnu ulogu jer su ljudi svih naroda shvatili da opstanak i energija dolaze sa Sunca. Iako to ne objasnjava povezanost odredjenh legendi kod razlicitih naroda na suprotnim krajevima planete koji nisu bili u doticaju jer su putovanja na daljinu i preko okeana bila nemoguca. I takodje ne rjesava znanja davnih civilizacija koja u nekim slucajevima se granice sa znanjima sa pocetka 20 vijeka. Recimo Maje i 2012. Kako su oni uopste mogli znati sta je galaksija, a tek da predvide kad ce se Sunce naci u galaktickoj ravnini? O matematici i astronomiji Egipcana i jos nekih naroda da i ne govorimo. Znaci moralo bi postojati jos nesto osim prirodnog objasnjenja. Osim ako pretpostavimo da je prije postojala civilizacija koja je unistena pa su prezivjeli sacuvali odredjena znanja kao u filmu, ali da je tako postojali bi neki tragovi te napredne civilizacije, osim ako to nije jos nepronadjena atlantida. Iako kako vidimo postoje odredjene paralele, i ako jos uzmemo da postoji geneticki dokaz o bioloskom Adamu od koga poticu svi ljudi na zemlji i koji je postojao prema genetickom satu prije 10000 godina onda vidimo tu povezanost svih ljudi jer svi danasnji ljudi poticu od jednok covjeka koji je zivio prije oko 10000 godina govore geneticki dokazi, ako je neko gledao na national geographicu emisiju o bioloskom adamu.