Dobar tekst koji opisuje ono što je doslovno prikazano u onom francuskom crtanom filmu "Once Upon a Time... Life" o procesima u ljudskom organizmu.
Za naše zdravlje ništa nije značajnije od funkcionisanja imunog sistema. On nas može spasiti od banalnih infekcija ili kompleksnih bolesti, kao što je rak. Ljudsko tijelo je okruženo mnogim opasnostima i neprijateljima. Ti neprijatelji su bakterije, virusi i drugi slični mikroorganizmi. Nalazimo ih svuda: od vazduha koji udišemo, vode koju pijemo, do sredine u kojoj živimo.
Mnogi od njih žive konstantno u nama i samo je pitanje dana kada će izazvati infekciju i pobjediti imuni sistem. Međutim, postoji čitava armija ćelija, čija je jedina funkcija da nas brane od različitih napadača. To je prava armija sastavljena od "vojnika" i "oficira" sa različitim zadacima, koji su specijalno pripremljeni i primjenjuju visoku tehnologiju u našoj odbrani.
Svakoga minuta u našem organizmu vodi se stalna borba između ove armije i neprijateljskih snaga. Taj rat može biti u obliku malih, lokalnih čarki, kao i u obliku borbi u kojima je cijelo tijelo uključeno i alarmirano. Te borbe nazivamo "bolesti". Kao što je poznato, odbrana je od najvećeg značaja za opstanak jedne države.
Nacije se uvijek čuvaju od svih vrsta unutrašnjih i vanjskih neprijatelja, kao i od terorističkih akcija. To je razlog zašto one odvajaju veliki dio svog novca za odbranu. I naša “država”-tijelo, opsežno vodi pripreme da bi u ratu sa mikrobima izašla kao pobjednik. Potencijal ovih mikoorganizama je ogroman i ako naše tijelo nije u kondiciji, “neprijatelji” će nas savladati.
Najčešće se bolest završava iscjeljenjem kada je neprijatelj pobijeđen. Na kraju bolesti bilježi se svaki tip informacije o neprijatelju, kao mjera predostrožnosti od mogućeg ponovnog napada. Mikrobi, koji nas napadaju, su veličine i ispod hiljaditog dijela milimetra. Oblik im varira od štapićastog, preko ovalnog do okruglog.
Osim bakterija i jednoćelijskih organizama, velike probleme našem zdravlju prave i virusi. Oni su složene molekularne mašine, koje u svojoj unutrašnjosti imaju DNK (dezoksiribonukleinska kiselina) ili RNK (ribonukleinska kiselina), molekule na kome su uputstva za proizvodnju virusa. Oni su genijalno stvoreni, jer su u pitanju geometrijska tijela koja izgrađuju proteine. To je ubitačna čestica sa mogućnošću da prevari naš odbrambeni odgovor.
Virus dolazi u kontakt sa ćelijom tako što joj se najprije približi, a zatim prione za nju. Tada virus ubrizgava svoj genetički materijal (DNK ili RNK) u ćeliju.
Ova virusna DNK-a zatim počinje da kontroliše zdravu ćeliju i naređuje umnožavanje formirajući nove viruse. Kada se namnoži dovoljno virusa, ćelija se raspada, a novonastali virusi kreću u akciju nalaženja novih žrtava i prenosa infekcije. Praktično, virusi nas porobe i naše ćelije počinju da proizvode nove viruse. Time se stvara krug infekcije.
Kada je virus ušao u zdravu ćeliju zahvaljujući lažnim receptorima na svojoj površini, on ubacuje svoj genetički materijal u vidu RNK-a. RNK-a se prepiše u DNK-a i kao takav, transportuje se u jedro ćelije.
Tamo se na osnovu DNK-a orginala stvaraju kopije i prenose u unutrašnjost ćelije. Kada se kompletiraju svi dijelovi novog virusa, u završnoj fazi dolazi do formiranja i distribucije virusa, po šifri koja ostaje trajno zapisana u jedru sada bolesne ćelije. Čovjek posjeduje savršene barijere protiv prodora mikroba. Mi možemo zamisliti ljudsko tijelo kao tvrđavu opsjednutu neprijateljima. Neprijatelji smišljaju različite načine kako bi zauzeli tu tvrđavu. Supstanca keratin u ćelijama kože predstavlja nepremostivu barijeru za bakterije i gljivice. Keratin je protein koji je izuzetna zaštita i oklop našeg tijela. Keratin hermetički zatvara naš organizam.
Ćelije su tako povezane i usko napakovane da mikroskopske čestice koje dolaze do kože ne mogu premostiti taj zid. Štaviše, iako se spoljni sloj kože, koji sadrži keratin, stalno skida, on se obnavlja od strane kože koja raste iznutra. Tako, svi nepoželjni gosti koji se skupljaju na koži, bivaju izbačeni sa tijela zajedno sa mrtvim elementima.
Neprijatelj može jedino naći svoj put kroz ranu. U slučaju povređivanja kože, tijelo je u opasnosti. Tada se otvara prostor za ulazak virusa i bakterija. U tom slučaju, ćelije zvane fagocite se suprostavljaju virusima i bakterijama i pokušavaju da ih unište. Oni ih jednostavno proždiru.
Ubrzo nakon povrede, oštećeni dio kože u stanju je da spriječava ulazak stranih čestica u tijelo. Jedan od načina na koji mikrobi napadaju organizam je respiratorni sistem. Međutim, specijalno izlučenje u nosnoj sluzavoj membrani i specijalne ćelije koje oblažu plućne hodnike imaju treplje, koje stalno rade i izbacuju zrnca prašine i mikrobe iz naših pluća.
I u plućima postoje odbrambeni elementi koji gutaju ćelije (fagociti). Oni susreću mikroorganizme i kontrolišu situaciju da ne bi došlo do opasnosti. Treće mjesto prodora je sistem za varenje. Hranom unosimo milione mikroba, bez obzira na fizičko-hemijsko stanje hrane.
To može biti vrlo mala količina potencijalno opasnih mikroba, koju ne možemo osjetiti našim receptorima za ukus. U svakoj hrani koja nije neposredno termički obrađena nalazi se mnoštvo mikroorganizama. Prvi značajan sistem odbrane je hlorovodonična kiselina.
Ćelije za lučenje hlorovodonične kiseline (HCl) su specijalno građene i imaju vrhunski sistem obezbjeđenja, slično hemijskoj industriji, kada se proizvode opasne hemikalije. Pomenute ćelije luče HCl i obezbjeđuju veoma kiselu sredinu. U tankom crijevu postoji dodatni mehanizam kojim se eliminišu preživjeli mikroorganizmi.
SUKOB SA NEPRIJATELJIMA
Kada se mikrobi probiju do tijela, odbrambeni elementi počinju žestoko da se bore. Mi ih možemo nazvati profesionalnim vojnicima. Oni pokušavaju da zaštite svoju teritoriju i po cijenu sopstvene smrti. Na taj način, velika vojska u našem tijelu stupa u “odbrambeni rat”.
ODBRAMBENI (IMUNOLOŠKI) SISTEM
Leukociti, kojih ima oko jedan trilion, predstavljaju jednu visoko specijalizovanu armiju za odbranu.
MIKROBI
Pod mikrobima podrazumijevamo sve neprijatelje našeg organizma.
MAKROFAGA
One su stražari i odbrambene ćelije na prvoj liniji fronta. One gutaju i vare sve vrste stranih materija u krvi. Kada dođu do mikroskopskog napadača, pozivaju T-ćelije pomagače na mjesto akcije.
T-ĆELIJA POMAGAČ
Ovo je službenik odbrambenog sistema. Nakon što prepozna neprijatelja, ona odlazi u slezenu i limfne žlijezde sa hitnim pozivom ostalim ćelijama za mobilizaciju.
T-ĆELIJE UBICE
Pozvane od strane T-ćelija pomagača, ove ćelije uništavaju okupirane ćelije i sve ćelije raka.
B-ĆELIJE
Ove ćelije, koje predstavljaju biloške fabrike oružja, pronađene su u slezeni i limfnim žlijezdama. Kada ih pozovu T-ćelije pomagači, one proizvode jaka hemijska oružja zvana antitjela.
ANTITIJELA
Ovaj protein u obliku slova "Y" kači se na tijelo stranog agensa, čini da on postane nedjelotvoran i predstavlja cilj za ćelije ubice.
T-ĆELIJE PRIGUŠIVAČI
Ovaj tip T-ćelija usporava aktivnosti T i B-ćelija ili ih zaustavlja. One označavaju kraj napada nakon što je bolest pobjeđena.
MEMORIJSKE ĆELIJE
Ove odbrambene ćelije formiraju se nakon što je bolest prvi put pobjeđena. Zadržavanjem u tijelu, tokom više godina, one obezbjeđuju da se mehanizam odbrane aktivira veoma brzo i efikasno, ako se tijelo ponovno susretne sa istom bolešću. Sada ćemo detaljno objasniti kako se odvijaju svakodnevni ratovi u nama. Ako mikroskopski napadač savlada odbrambene elemente koji predstavljaju čuvare, nastaje veliki rat. U tom slučaju tijelo, sa svojom organizovanom armijom, započinje savršeni odbrambeno-ofanzivni rat protiv strane vojske.
Ćelije koje se prve susreću sa neprijateljem su makrofage. Ove ćelije dolaze u blizak kontakt sa neprijateljem i bore se "prsa u prsa". One su kao pješadija koja se bori bajonetima protiv neprijatelja i dejstvuju na prvoj liniji fronta.
Makrofaga koristi produžetke umjesto bajoneta. One se bore i protiv viška štetnih molekula kao što su lipidne masne molekule. Da bi obavile savjesno svoju funkciju ove odbrambene ćelije moraju progutati mikrobe, pa ih zatim detaljno identifikovati i eliminisati. Makrofag mora da raspozna sopstvenu ćeliju od napadača. Svaka naša ćelija mora posjedovati ličnu kartu, a makrofagi su policajci koji legitimišu.
Ćelijske isprave su složene molekule MHC i one se razlikuju kod svake od njih. Ako ćelije nemaju adekvatne isprave podvrgnute su egzekuciji. Štaviše, makrofage djeluju kao inteligentni odredi ili tajne jedinice armije. One obavljaju jedan dio uništavanja neprijatelja. Taj dio predstavlja otkrivanje identiteta neprijatelja i utvrđivanje njegovih osobina. Makrofage prenose tu informaciju na sledeću inteligentnu jedinicu, nazvanu T-ćelije pomagači.
One su službenici odbrambenog sistema. Nakon što prepoznaju neprijatelja, odlaze u slezenu i limfne žlijezde, gdje proslijeđuju informaciju i drugim elementima odbrane. Limfni sistem je imunološki rezervoar, laboratorija i barijera prodoru infekcije. Ponekad i kad smo zdravi, možemo napipati limfne čvorove na vratu, jer su oni barijera prolazu infekcije do mozga.
Najviše ih je u pazušnoj jami i preponskom regionu. Kad su limfni čvorovi otekli, mikoorganizmi se analiziraju i organizam pronalazi lijek protiv njih. Naše tijelo je fabrika koja za nekoliko dana pravi novi lijek.
Jednoj farmaceutskoj kući je potrebno 5-10 godina da izumi novi lijek, dok naš organizam mora da reaguje mnogo brže. Ako ne pronađemo lijek za nedjelju ili dvije, bićemo savladani. U nama se nalaze labaratorije, koje proizvode lijekove protiv svake moguće bolesti koja nas napada.
OPŠTA UZBUNA
Kada je država ušla u rat, objavljuje se opšta mobilizacija. Većina prirodnih izvora i budžeta troši se na troškove vođenja rata. Ekonomija se reorganizuje u skladu sa ovom izuzetnom situacijom i cjelokupna država je pokretu. U jednom ratu, u kojem će se boriti odbrambena armija tijela, takođe se objavljuje mobilizacija. Da li se pitate kako?
Ako je neprijatelj jači nego što se očekivalo, makrofage, koje dočekuju napad, izlučuju specijalnu supstancu. To je jedna vrsta ćelija za uzbunjivanje i naziva se “pirogen”. Nakon prelaska dugog puta, pirogen dolazi do mozga i stimuliše centar za povećanje temperature u mozgu.
Uočavajući tu stimulaciju, mozak uključuje alarme u tijelu i dolazi do povećanja temperature.
Pacijent sa visokom temperaturom prirodno oseća potrebu da se odmori. Na taj način, energija potrebna odbrambenoj armiji ne troši se na druge strane. Kao što vidimo, postoji izuzetno složen plan i dizajn koji funkcioniše.
ORGANIZOVANA ARMIJA STUPA U AKCIJU
Rat između mikroskopskog napadača i odbrambenog sistema postaje mnogo složeniji nakon mobilizacije, to jest, nakon čovjekovog pada u postelju. Na tom stupnju, pješadija (fagociti) i konjica (makrofage) pokazuju se kao nedovoljni, pa je cijelo tijelo uzbunjeno i rat se pojačava. Na tom stupnju, limfociti (T i B ćelije) intervenišu.
Konjica (makrofage) prenose informacije o neprijatelju do T-pomoćnih ćelija. Te ćelije pozivaju T-ćelije ubice i B-ćelije u bitku. Oni predstavljaju najefikasnije borce odbrambenog sistema.
PROIZVODNJA ORUŽJA
Uskoro nakon što B-ćelije dobiju informaciju o neprijatelju, one počinju da proizvode oružje. To oružje, slično balističkim raketama, proizvodi se samo da bi uništilo neprijatelja o kome su dobili informaciju. B-ćelije proizvode jaka hemijska oružja zvana antitjela.
Ta proizvodnja je tako savršena da se u potpunosti poklapaju trodimenzionalna struktura mikroskopskog napadača i trodimenzionalna struktura oružja. To slaganje je nalik onom između ključa i brave. Oružje (antitijela) napreduju u pravcu neprijatelja i čvrsto prijanjaju uz njega. Nakon tog stepena, neprijatelj je neutralisan kao tenk kome su uništene gusjenice, top i mitraljez. Antitijela ga označavaju da postane meta za ćelije ubice.
Iako je neprijatelj onemogućen, još uvijek postoji u nama. Kako ga eliminisati? U našem organizmu postoji sistem komplementa koga čini oko 20 različitih bjelančevina, koji u kaskadnom procesu prepoznaju, zajedno kompleks Antigen- Antitijelo. Taj komplement izgleda kao buket tulipana sa 6 glavičastih dijelova koji prepoznaju pomenuti kompleks. Ako je ćelija vezala sistem Antigen- Antitijelo, to je dovoljan signal da se uništi.
Na kraju kaskade formira se prsten belančevina u ćelijskom zidu, koji definitivno uništava ćeliju. Tako je neutralisan neprijatelj, a naša ćelija je žrtvovana. Postoje milioni tipova neprijatelja koji se mogu sukobiti sa odbrambenim sistemom.
Kako ih raspoznati? Zahvaljujući antitijelima, koji su izgrađeni od dva teška i dva laka lanca u obliku slova “Y”. Promjenljivi dio, koji izgleda kao brava, raspoznaje strano tijelo, koje je predstavljeno ključem. Ovim mehanizmom B-ćelije mogu proizvesti odgovarajuće oružje za sve tipove neprijatelja bez obzira na oblik i veličinu. To znači da odbrambeni sistem ima urođeno znanje i sposobnost da proizvede ključeve za milione različitih tipova neprijatelja. Razmatrali smo humoralni tip odbrane, gdje su B-ćelije proizvodile antitijela, koja su kao hemijsko oružje onesposobljavali neprijatelja.
U drugom tipu odbrane, T-ćelije ubice takođe započinju žestok rat protiv neprijatelja. To je ćelijska odbrana. Ovdje ćelije direktno ubijaju napadača. T-limfociti imaju receptore za legitimaciju, a sve naše ćelije imaju lične karte.
Ako je na granici ili kontrolnom punktu mutirana ili neprijateljska ćelija, ne postoji mehanizam kojim bi se ona sakrila od T-limfocita. Kada je legitimisana ćelija neregularna izvši se egzekucija. U posebnim slučajevima, kad oslabi imuni sistem, smanji se broj ovih ćelija ubica i ćelije raka se izmaknu kontroli.
Ovim mehanizmom se zaštićuju zdrave ćelije i eliminišu se napadači. Kada neki virusi uđu u ćeliju, mogu pokušati da se sakriju od oružja koje proizvode B-ćelije. Tada T-ćelije ubice pronalaze bolesne ćelije u kojima se kriju ovi maskirani neprijatelji. Zatim specijalne mašine naše odbrane isjeckaju dijelove virusa i izbace ih na jednom receptoru. Te dijelove prepoznaju ćelije T-limfociti i uništavaju cijele ćelije ili samo dijelove virusa. Inficirana ćelija ima vrlo male izglede za opstanak, jer pri legitimisanju biva uočena i katapultirana
NAKON POBJEDE
Nakon što je neprijatelj pobijeđen, T-ćelije prigušivači stupaju u akciju. Ove ćelije daju odbrambenoj armiji komandu da prestanu sa vatrom i uzrokuju da T-ćelije ubice i B-ćelije prestanu sa svojim aktivnostima. Na taj način tijelo ne ostaje u stanju mobilizacije uzaludno. Nakon što je rat završen, većina T i B ćelija proizvedenih specijalno za rat, kompletiraju svoj životni ciklus i umiru.
Međutim, ovaj težak rat se ne zaboravlja. Ako se neprijatelj ikada ponovo vrati, tijelo će biti mnogo bolje pripremljeno. Grupa memorijskih ćelija, koja pamti osobine neprijatelja, stalno će biti na usluzi odbrambenom sistemu.
U slučaju drugog napada, odbrambeni sistem, uz pomoć informacija od memorijskih ćelija, koje se sjećaju, znaće da odreaguje prije nego što neprijatelj upotrijebi silu. Razlog zašto mi ne dobijamo zauške ili male boginje, nakon što smo ih jednom preboljeli, je zbog toga što postoji memorija u odbrambenom sistemu.Tada kažemo da smo imuni. Na tom principu djeluje vakcina. Vi isprovocirate djelovanje odbrambenog sistema uz pomoć nekog stranog tijela ili umrtvljenog virusa, kako biste izazvali mobilizaciju ovih memorijskih ćelija.
Ovim činom su produkovane memorijske ćelije, koji se sjećaju tog infekta i kada stvarno dođete u kontakt sa tim mikrobima, vi ste već imuni na njega.Tek nedavno su naučnici počeli da istražuju fascinantno djelovanje imunog sistema, uključujući i njegovu zavisnost od načina ishrane. Najvažniji centri imuniteta su limfne folikule u crijevima, timusu ili prsnoj žlijezdi.
Izuzetnu ulogu igraju slezena, limfni čvorovi i bijela krvna zrnca, koja se proizvode u koštanoj srži. Sve je jasnije da ono čime se hranite može uticati na rad imunog sistema. Ako je sistem imuniteta oslabljen, mikrobi se razmnožavaju eksplozivnom brzinom. Slabost imuniteta odgovorna je praktično za sve fizičke bolesti, osim za povrede.
Ispitivanja na ljudima pokazuju da suvišne masti smanjuju aktivnost ćelija prirodnih ubica, koje patroliraju organizmom i ubijaju napasnike. Smanjenje masti u ishrani za samo 10% u istraživanju na medicinskom fakultetu u SAD, pokazala su da ćelije prirodne ubice povećavaju svoju aktivnost za 50%.
Biljne namirnice su stimulatori odbrambenih funkcija organizma, jer sadrže vitamine, minerale i druge aktivne supstance. One povećavaju otpornost prema raznim virusnim i bakterijskim infekcijama, ali i prema rastu kancera. Ljudi koje se hrane biljnom ishranom definitivno imaju jači imunitet.
U skorašnjoj studiji Instituta za rak u Njemačkoj upoređena je krv ljudi koji jedu meso i onih koji jedu biljnu hranu. Pokazalo se da su bijela krvna zrnca vegetarijanaca dvaput efikasnija u borbi protiv ćelija tumora. Bijela krvna loza, limfociti i ostala naša odbrana je dva puta ubojitija, ako jedemo biljnu hranu.
Kako pokazuju studije, beta karotin poboljšava odbranu od infekcija i raka, tako što povećava broj makrofaga- ćelija ubica, te aktivira limfocite i ćelije pomagače. Doze koje povećavaju naš imunitet odgovaraju dnevnom unosu 5-10 šargarepa.(Sl.23) Osim mrkve dosta beta karotina imamo u špinatu, kelju, krompiru i bundevi. Računajte i na bijeli luk, kad je u pitanju jačanje imunog sistema.
U laboratorijskim uslovima, doktor Lo sa Loma Linda univerziteta, je dokazao da ekstrakt bijelog luka podstiče makrofage da stvaraju više supstanci za ubijanje mikroba i tumora. Prije nekoliko godina doktor Tarik iz istraživačkog centra na Floridi, napravio je jedan eksperiment i dobio je slijedeće rezultate: grupa ljudi koja je uzimala luk u većim količinama, imala je u krvi znatno više ćelija prirodnih ubica sa 160 puta većom sposobnošću ubijanja kanceroznih ćelija, nego grupa koja nije jela luk.
Znači, što više luka, to je zdravija kuhinja. Bitan mineral u odbrambenim funkcijama našeg organizma je cink, koji je značajan za podmlađivanje imunog sistema, ali i za stvaranje antitjela i hormona. Male doze cinka bile su u italijanskim studijama dovoljne da povećaju i do 80% timus, koji ima značajnu ulogu u imunom djelovanju.
U ishrani najviše cinka imamo u pšeničnim klicama, sjemenkama bundeve, kelju, šparogama, kukuruzu, mahunarkama, soji i morskim plodovima. U poslednje vrijeme otkriveno je da aktivne tvari iz brokule i paradajza imaju fenomenalna dejstva.
Sulforafan iz brokule našao se na prvom mjestu po aktivitetu među prirodnim tvarima biljnog porijekla. Grupa sulforafana ispitana je na Hopkins univerzitetu u SAD, gdje je definitivno potvrđeno da štiti tijelo od raka. Ako se brokula jede 2-3 puta sedmično, rizik od raka se smanjuje za 50%.
Likopen iz paradajza djeluje antioksidantno i antikancerogeno, štiteći naročito od raka prostate. Preporučujemo slijedeće zaštitne namirnice, koje sadrže dosta vitamina B6: špinat, soja, banane i avokado. Narandže su bogate vitaminom C i bioflavonidima.
Rotkva poboljšava funkciju slezine. Jabuke posjeduju mnogo vlakana i pektina. Sojini proizvodi sadrže genistein i druge djelotvorne supstance. Paprika je bogata vitaminom C i kapsaicinom. Evo razloga za svakodnevno konzumiranje raznovrsne hrane.
Zapravo, najviše trpi ona osoba koja se hrani neuredno, neredovno i jednostrano (izbjegava obroke, ne jede voće i povrće). Zapamtite: "Biti sit, ne znači biti dobro hranjen."
http://www.traganja.com/bloger/zakoni-z ... e-imunitet
Prijavite se
Registruj se
FAQ
Pretraga
od pasulja, krastavaca, krompira i paradajiza iz baste moje bake. 